ریورب ابزاری است که معمولا برای ایجاد فضا برای قرارگیری صدا در آن به کار برده می شود. ما ریورب را روی ساز یا وکال استفاده می کنیم یا به صدای آن بُعد دهیم. اما ریورب یک ابزار است و شما می توانید آن را برای اهداف مناسب دیگری هم استفاده کنید.
۱- استریو کردن
گاهی وقت ها می خواهیم صدای یک ساز حجم و سایز بیشتری در میدان استریو داشته باشد. چنین خصوصیتی معمولا برای سازهای اصلی مانند گیتار آکوستیک مناسب است. این سازها معمولا وقتی که به صورت سینگل ترک ضبط می شوند بهترین صدایشان را ارائه خواهند داد، اما برای تاکید روی اهمیت آن ها شما باید کاری کنید که این صداها واید شوند.
تکنیک های مختلفی برای استریو کردن یک ترک مونو با استفاده از ریورب وجود دارد. یکی از آن ها این است که دو reverb send مونو بسازید (نه یک ریورب استریو). در این حالت می توانید با اعمال تغییراتی در تنظیمات هرکدام از ریورب ها آن ها را از یکدیگر متفاوت کنید؛ برای این کار حتی می توانید از دو ریورب مختلف استفاده کنید.
همچنین می توان از تکنیک رایج “doubler” روی reverb return ها استفاده کرد. شما می توانید pitch ریورب سمت چپ یا راست میدان استریو را در حد چند cent بالا ببرید و pitch طرف دیگر را کمی پایین تر بیاورید، سپس سمت چپ یا راست را در حد چند میلی ثانیه دیلی بدهید تا یک ایمیج بسیار وسیع ایجاد کنید. این کار می تواند بسیار موثرتر از دوبل کردن ترک (اجرای دوباره ی آن و روی هم انداختن صداها) باشد.
یک تکنیک ایمیجینگ شدیدتر که بد نیست به آن اشاره کنیم، این است که صدای خام (dry) را کاملا به یک طرف pan کنید (یا به هر مقداری که می خواهید) و سپس یک reverb return مونو را به طرف مقابل pan کنید. معمولا این تکنیک زمانی بهترین نتیجه را می دهد که برای شروع صدای سورس اصلی را به عنوان بخشی از ایمیج کلی pan کنید، چون در نهایت استریو ایمیج برابری نخواهید داشت.
۲- ریورب دادن به ترنزیشن ها
گاهی وقت ها به یک هیاهو نیاز دارید، مثل یک crash cymbal، یک صدای حجیم از kick های 808 یا یک صدای انفجار… بعضی وقت ها می خواهید این هیاهو را بدون استفاده از این صداها به وجود بیاورید؛ می خواهید یکی از صداهایی مه از پیش دز موزیک شما وجود داشته تمام توجه شنونده را جلب کند. استفاده از یک ریورب روی snare، kick یا صداهایی که ترانزینت سنگینی دارند در زمان ترنزیشن ها می تواند راه فوق العاده ای برای انرژی دادن به قطعه باشد. این تکنیک می تواند برای انتقال بخش های مختلف قطعه ایده آل باشد.
معمولی وقتی از چنین ریورب هایی استفاده می کنید اضافه کردن یک کامپرسر به آن می تواند به شما کمک کند. بدون این که دنباله ریورب طولانی باشد نمی توان حس انفجار قابل ملاحظه ای در آن ایجاد کرد. با اضافه مکردن یک کامپرسر به reverb return می توانید دنباله ی ریورب را روی حالت کوتاه تری تنظیم کنید و در عین حال صدای پرحجم و برجسته ای داشته باید. اگر دنباله ی ریورب زیادی طولانی است می توانید از یک گیت در انتهای زنجیره ی افکت ها استفاده کنید.
۳- ریورب معکوس
ریورب معکوس به این شکل به وجود می آید که شما یک صدا را به ریورب send کرده، این صدای ریورب دار را به عنوان یک ترک مجزا اکسپورت می کنید و سپس این ترک جدید را معکوس می کنید. در این حالت بجای این که ریورب به تدریج محو شود، ریورب به تدریج ظاهر می شود. این تکنیک راه فوق العاده ای برای ورود به یک قسمت جدید از قطعه است و به عنوان مثال برای استفاده روی اولین کلمه ی وکال در یک قسمت جدید بسیار مناسب است.
تایم ریورب را در حد یکی دو میزان طولانی کنید، تنها یکی از کلمات وکال را به ریورب send کنید و این صدا را به صورت یک استم جداگانه درآورید. سیگنال را معکوس کنید و سپس به صورت دستی مکان آن را در طول قطعه تغییر دهید به شکلی که بلندترین بخش ریورب دقیقا روی شروع وکال یا ضرب اول قسمت بعدی قطعه بیفتد.
این تکنیک همچنین برای kick، snare و دیگر سازها هم قابل استفاده است و برای ترنزیشن ها فوق العاده عمل می کند.
۴- ریورب هایی با رنگ زیاد
بعضی ریورب ها هدفشان این است که صدایی شبیه به یک محیط و فضای آن داشته باشند. این نوع استفاده از ریورب معمولا ملایم است و به تعیین ایمیجینگ عقب به جلوی میکس کمک می کند. اما گاهی وقت ها ما به ریوربی نیاز داریم که کاملا خودنمایی کند. این نوع ریورب ها برای ایجاد یک فضای سورئال و کاراکتر و انرژی دادن به صدهای نه چندان قدرتمند ایده آل هستند.
شاید یکی از بهترین راه ها برای دستیابی به چنین افکتی این باشد که از ریوربی با صدای عجیب استفاده کنید. Eventide Blackhole یا Mangleverb هر دو گزینه های فوق العاده ای هستند و ریورب های Spring هم می توانند گزینه ی مناسبی باشند. به طور کلی برای این کار هرچه ریورب برجسته تر باشد بهتر است.
یک راه دیگر این است که افکت های منحصر به فردی مانند phaser، flanger یا distortion را به سیگنال یا return اضافه کنید. اصولا برای ایجاد این نوع ریورب ها تنها یک راه حل وجود ندارد پس هر کار خلاقانه ای که به ذهنتان می رسد را انجام دهید.
۵- ریورب های pitch-shift شده
این تکنیک به طور کلی فوق العاده است، اما مخصوصا برای برجسته تر کردن سیگنال هایی که به طور ذاتی محدوده ی فرکانس های بالا خوبی ندارند بسیار مفید است. هدف این است که صدای منبع را به یک pitch shifter و سپس به یک ریورب انتقال دهید.
برای صدایی که به کمی تقویت شدن نیاز داشته باشد، می توانید یک اکتاو بالا بروید و مقدار بسیار کمی از یک ریورب کوتاه Plate را به صدا اضافه کنید. این کار صدای شما را درخشان تر می کند. ریورب Shimmer که توسط شرکت Valhalla DSP طراحی شده ریورب و pitch shifting را به خوبی با یکدیگر یکپارچه کرده است.
این تکنیک همچنین راه مناسبی برای ایجاد هارمونی است؛ بجای این که به اندازه ی یک اکتاو pitch shift انجام دهید، در حد فاصله ای (مثلا چند نیم پرده) بالاتر بروید به شکلی که هارمونی مد نظرتان ایجاد شود و از یک ریورب با دنباله ی متوسط تا بند استفاده کنید.
باز هم در اینجا باید شدت return بسیار پایین باشد. به این حالت می توانید حس یک هارمونی را ایجاد کنید که به حرکت ملودیک قطعه یا انرژی دادن به صدا کمک می کند، آن هم بدون این که دقیقا یک لاین هارمونیک به قطعه اضافه کرده باشید.
این تکنیک در هرجایی از میکس می تواند فوق العاده باشد، مخصوصا روی وکال ها، پیانو، سازهای زهی و در حین قسمت هایی مانند ترنزیشن ها که نیاز به انرژی بیشتری دارند.
